ابراء

ابراء عبارت از این است که طلبکار یا طرف قرارداد به میل خود از حق خود صرفنظر نماید که از موجبات سقوط تعهدات است و در واقع همان چشم پوشی اختیاری طلبکار از حق خود میباشد.

ابراء را در فقه اسقاط ما فی الذمه نیز گویند که نوعی از ایقاعات میباشد .

ابراء نوعی رفتار حقوقی است که با اراده یکطرف محقق گردیده و برخلاف عقد به اراده طرفین نیازی نیست هرچند ممکن است با اراده دیگری از بین برود.

معنی لغوی ابراء صرفنظر کردن است .

در ماده ۲۸۹ قانون مدنی ایران آمده است که ابراء یعنی اینکه دائن از حق خود به اختیار صرفنظر کند .